Δημιουργικά ίχνη

Περιπέτεια με την τηλεόραση_

Διασκευή στο απόσπασμα του Τζιάννι Ροντάρι
από τον Κωστή Τσικνή, εικονογράφηση Μαρία Τσαμπούκου.

Ένα απόγευμα ο κύριος Μπιν, που εργαζόταν ως κάμερα-μαν σε ένα στούντιο, επέστρεψε στο σπίτι του ύστερα από μια κουραστική μέρα.
Μπαίνοντας είδε την τηλεόραση ανοιχτή και τις ειδήσεις να ακούγονται παράξενα. Πλησίασε πιο κοντά και χάζεψε για λίγο την εκφωνήτρια με το κατακόκκινο κραγιόν και το ωραίο μαύρο φόρεμα. Μα… αυτή βρίσκεται εδώ, μπροστά μου και ολοζώντανη!!!
-Μα πώς, τι κάνετε εδώ πέρα κυρία μου, πώς μπήκατε στο σπίτι μου;
-Α, αυτό δεν μπορώ να σας το πω εγώ κύριέ μου.

 

-Εγώ ήρθα για να χαλαρώσω, αφήστε με πια, όλη μέρα σας έχω στο κεφάλι μου.
Η κοπέλα όμως δεν απάντησε ούτε και κουνήθηκε από τη θέση της. «Δεν έχω φάει τίποτα από το πρωί» είπε και συνέχισε: «εσύ, κάθισε εκεί κι εγώ πάω να ετοιμάσω κάτι για να φάω».
Ο κύριος Μπιν, καθισμένος στο τραπέζι, συνέχισε να ακούει τα νέα από την εκφωνήτρια τρώγοντας… «Μόλις συνέλαβαν το ληστή που έκλεψε τον πίνακα της Μόνα Λίζα».
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε μπροστά του ο ληστής αυτοπροσώπως.
Ο κύριος Μπιν δεν ξαφνιάστηκε και συνέχισε να τρώει κι η κοπέλα να μιλάει, ώσπου εμφανίστηκε κι ένας άστεγος που τριγύρναγε το φαγητό του.

Το δελτίο συνεχιζόταν, «…οι τραυματίες ποδοσφαιριστές δεν θα παίξουν στο φετινό πρωτάθλημα του Champions League» και να  μπροστά του και  οι τραυματίες ποδοσφαιριστές. Μέχρι το τέλος του δελτίου σχεδόν όλος ο κόσμος βρισκόταν γύρω από το τραπέζι του.

Ο κύριος Μπιν τότε σκέφτηκε να επέμβει. Πήρε γρήγορα την κάμερα στα χέρια του και τους έστησε έναν- έναν μπροστά στο φακό, λέγοντάς τους ότι θα έκανε ένα ντοκιμαντέρ με τις προσωπικές τους ιστορίες.
Μόλις τραβούσε τα απαραίτητα πλάνα με ε την παρουσίαση κάθε προσωπικότητας, την εξαφάνιζε από το δωμάτιο κάνοντάς τους όλους πρωταγωνιστές της οθόνης.
Όταν πια είχε ολοκληρώσει τη δουλειά του, σκεφτόταν πόσο απλό ήταν να λύσει το πρόβλημα, κάνοντας μόνο αυτό που ήξερε καλά.
 Ίσως όλα τα πρόσωπα που παρουσιάστηκαν στο σπίτι του, να ήταν εκείνα για τα οποία ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε μιλήσει και δεν είχε δείξει σε καμία εκπομπή.
Ξαναγύρισαν στην οθόνη επειδή ασχολήθηκα μαζί τους, είπε, κι έπεσε ήσυχος για ύπνο.

Ήταν 2 Απριλίου, παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου και ο Σχολικός Σύμβουλος κ. Μανώλης Σοφός θέλησε να επισκεφθεί την τάξη μας και να δράσει από κοινού με τους μαθητές της τάξης μας. Τα παιδιά που απολαμβάνουν τις βιβλιοπεριπέτειες, μέσα από το εργαστήρι φιλαναγνωσίας  για δεύτερη συνεχή χρονιά, μίλησαν μαζί του για τις εμπειρίες τους από την ανάγνωση διάφορων βιβλίων, αντάλλαξαν προτιμήσεις για βιβλία και κιν/κές ταινίες και άκουσαν, με μεγάλη έκπληξη, τον κ. Σοφό να διαβάζει με χαρακτηριστικό, γλαφυρό σχεδόν θεατρικό τρόπο ένα απόσπασμα από το Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων της Ε΄.
Στη συνέχεια σχεδιάσαμε από κοινού τι μπορούμε να κάνουμε πάνω σ' αυτό το κείμενο. Διασκευή και εικονογράφηση προτείνατε και περάσατε στη δράση...

Περιπέτεια με την τηλεόραση

Διασκευή στο απόσπασμα του Τζιάννι Ροντάρι από τον Κώστα Βαρδάκη, εικονογράφηση από το Λευτέρη Φωτάρα


Ένα κυριακάτικο πρωινό ο κύριος Βίκτωρας ένας μοναχικός κύριος σηκώθηκε από το κρεβάτι του πεινασμένος. Πήρε το πρωινό του κι έκατσε στην πολυθρόνα του για να διαβάσει ένα βιβλίο.
Καθώς έφτασε το μεσημεριανό χτύπησε το κουδούνι. Ο κύριος Βίκτωρας δεν περίμενε κανέναν, ανυπομονούσε να δει ποιος ήταν πίσω από την πόρτα. Μόλις άνοιξε είδε το μοναδικό του φίλο το Μιχάλη.
- Γεια σου, φίλε μου πέρασε.
- Βίκτωρα ξέρεις τι είναι σήμερα; Είναι τα γενέθλιά μου, το ξέχασες;
- Ω, ναι το ξέχασα εντελώς, αλλά έχουμε χρόνο να γιορτάσουμε.
Κάθισαν στον καναπέ, συζήτησαν, γέλασαν κι όσο περνούσε η ώρα ήρθε και το βραδάκι. Ο Μιχάλης είπε να φύγει ώστε να προετοιμάσει μια μικρή γιορτή γενεθλίων για δύο.
Όταν ο Βίκτωρας έμεινε μόνος, μια ιδέα άστραψε στο μυαλό του. Θυμήθηκε εκείνη τη μέρα, που είχε ανοίξει την τηλεόραση και καθώς άκουγε ειδήσεις, όλοι οι άνθρωποι των ειδήσεων μπήκαν στο σπίτι του.
Σκέφτηκε λοιπόν, αφού δεν είχαν άλλους φίλους για να προσκαλέσουν να κάνει το ίδιο, στο σπίτι του φίλου του, να ανοίξει την τηλεόραση για να έρθουν οι άνθρωποι των ειδήσεων, ώστε να αρχίσει όχι μια γιορτή αλλά ένα μεγάλο πάρτυ.
Στο σπίτι του Μιχάλη η ώρα περνούσε και ο Βίκτωρας δεν φαινόταν. Ανήσυχος ο Μιχάλης τον πήρε τηλέφωνο.
Ντρνννν!!!Ακούστηκε το τηλέφωνο του Βίκτωρα. «Πού είσαι γιατί άργησες», τον ρώτησε. «Έλα πια απ’ το σπίτι μου να κόψουμε την τούρτα», του είπε κι έκλεισε το τηλέφωνο.
Όταν αργότερα ο Βίκτωρας έφθασε, βρήκε την πόρτα του σπιτιού του Μιχάλη ανοιχτή.
Έτρεξε γρήγορα στο σαλόνι κάθισε απέναντι, πήρε στα χέρια του το τηλεκοντρόλ κι άρχισε να λέει κάτι περίεργα… Ζήτησε μάλιστα από το Μιχάλη να σβήσουν τα φώτα και να δουν το πρόγραμμα στα σκοτεινά.

 Ξαφνικά μέσα από κάθε λάμψη στο άλλαγμα κάθε πλάνου, εμφανίζονταν ολοζώντανοι μπροστά τους επώνυμοι άνθρωποι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, όλοι καλοντυμένοι, ευχάριστοι και έτοιμοι για να γιορτάσουν τα γενέθλια του Μιχάλη.

Ήταν τα ωραιότερα γενέθλια που γιόρτασε ποτέ, χάρη στο πρόγραμμα της τηλεόρασης!!!

Περιπέτεια με την τηλεόραση_

Διασκευή και εικονογράφηση στο απόσπασμα του Τζιάννι Ροντάρι από τις: Ζέτα Αντωνάτου, Αναστασία Κώστα, Μαρία Μαγκάκη, Φωτεινή Μάγου, Ειρήνη Μαριεττάκη και Νίκη Σύψα

Ήταν ένα σαββατιάτικο πρωινό. Μία πλούσια ηλικιωμένη επιχειρηματίας, η κυρία Ιζαμπέλα, καθόταν στην αναπαυτική πολυθρόνα της, πλέκοντας ένα μάλλινο πουλόβερ, για τον σκύλο της, τον Ρωμαίο.
Τα τελευταία χρόνια, η συμπαθέστατη κυρία Ιζαμπέλα, έπασχε από κατάθλιψη και το μόνο πράγμα που την ευχαριστούσε στη ζωή της, ήταν η αγάπη της για τον Ρωμαίο και την τηλεόραση.
Ο Ρωμαίος, καθώς παρακολουθούσε την κυρία Ιζαμπέλα να πλέκει, του ήρθε η ιδέα να ανοίξει την τηλεόραση.

Ξαφνικά, μετά από μία λάμψη της, άρχισαν να πετάγονται από το εσωτερικό της πλήθη από πεινασμένους, εργάτες που απεργούσαν, άνεργους, φωνές από ομιλίες σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, που μπερδεύονταν με χίλιους άλλους θορύβους. 
Ο Ρωμαίος, άρχισε να γαυγίζει τρομαγμένος αλλά περισσότερο χάρηκε, όταν είδε την κυρία Ιζαμπέλα να χαμογελάει, μετά από τόσα χρόνια θλίψης και μοναξιάς.
Όλοι αυτοί οι ανήμποροι άνθρωποι, ζήτησαν τη βοήθειά της, προκειμένου να βελτιώσουν τον τρόπο ζωής τους. 
H ηλικιωμένη γυναίκα, δέχτηκε με χαρά να τους  βοηθήσει, αλλά πρώτα ήθελε να τους προσφέρει ένα ζεστό ρόφημα για το καλωσόρισμα.

Λίγο αργότερα, όλοι μαζί της είπαν: «Αν θέλετε να μας κάνετε ευτυχισμένους, ακολουθήστε μας». Την οδήγησαν μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση. Της πρότειναν να μπει μαζί τους μέσα. Όταν όμως αντιλήφθηκε τον κίνδυνο που θα μπορούσε να υπάρξει, εάν η τηλεόραση κλείσει, ανέθεσε στον σκύλο της, την προστασία του κουμπιού απενεργοποίησης, σε περίπτωση που παγιδεύονταν εκεί μέσα.

Όταν βρέθηκε στο εσωτερικό της, γνώρισε πολλούς τόπους με τις ομορφιές αλλά και τις ασχήμιες τους. Μίλησε και με άλλους ανθρώπους, που είχαν παρόμοια προβλήματα και κατάλαβε πως δεν είναι όλα τόσο όμορφα και πλουσιοπάροχα στον κόσμο, όπως τα παρουσιάζουν ορισμένα τηλεοπτικά προγράμματα…

Τότε αποφάσισε να αναλάβει δράση. Παραχώρησε κάποια διαμερίσματα σε αστέγους, πρόσφερε χρήματα στους φτωχούς, βρήκε εργασία στις καλύτερες εταιρίες για τους ανέργους και εξασφάλισε τροφή για ένα χρόνο στα πεινασμένα παιδιά φτωχών περιοχών.

Αφού τελείωσε, όλοι την ευχαρίστησαν δίνοντάς της μια ζεστή αγκαλιά γεμάτη αγάπη. Εκείνη συγκινημένη αλλά και ντροπαλή όπως ήταν, κοκκίνισε ολόκληρη κι ούτε που κατάλαβε πώς την έστειλαν πίσω στο σπίτι και στο βελούδινο καναπέ της.

Λίγα λεπτά αργότερα, έλαμψε από χαρά ακούγοντας τα νέα από την τηλεόραση, που έλεγαν «ανακοινώνουμε ότι η φτώχεια, η ανεργία και η πείνα για κάποιους τυχερούς ανθρώπους ανήκουν πλέον στο παρελθόν, χάρη στην κυρία Ιζαμπέλα, που…».
Η καλοσυνάτη κυρία συνέχισε να ζει καλά και οι πρώην άνεργοι, φτωχοί και πεινασμένοι, καλύτερα!!! 

 Περιπέτεια με την τηλεόραση_

Διασκευή στο απόσπασμα του Τζιάννι Ροντάρι από τους Πέτρο Μισοδουλάκη, Βασιλική Μανωλάκη, Μαρία Μπάκαλου, Κώστα Φτακλάκη και Κατερίνα Σιδηροπούλου. Την εικονογράφηση έκανε η Μαρία Τσαμπούκου.

                           

      Ένα απόγευμα ο Πέτρος προσκάλεσε τους φίλους του να δουν μια ταινία. Η ταινία είχε επισήμανση που έλεγε «ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΓΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ» αλλά η έντονη δράση με ληστές, αστυνόμους, κυνηγητά και βίαιες σκηνές, συνεπήρε την παρέα που συνέχισε να παρακολουθεί με λίγο φόβο και πολύ περιέργεια την ταινία.
Ξαφνικά σε μια τρομακτική σκηνή η ταινία διακόπηκε, από ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων και τότε εμφανίζεται ολοζώντανος ο ίδιος κύριος των ειδήσεων με το μουστάκι μπροστά στα παιδιά…

 Ο Πέτρος απορημένος τον ρώτησε:

- Τι θέλετε στο σπίτι μου;

- Να πω τις ειδήσεις.

- Ευχαρίστως, αλλά λίγο γρήγορα παρακαλώ γιατί μας διακόπτετε την ταινία.       

  «Εντάξει, θα κάνω γρήγορα» τους απάντησε ο τηλεπαρουσιαστής και άρχισε να λέει:

  «Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας, διακόπτουμε το πρόγραμμα μας για να συνδεθούμε ζωντανά και να μιλήσουμε με τον ιδιοκτήτη ενός

χρυσοχοείου, στο όποιο έγινε μια τρομερή ληστεία στην περιοχή του Ροδινιού  σήμερα το απόγευμα».
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Κύριε κοσμηματοπώλη, μπορείτε να μας περιγράψετε τον ληστή»;

ΚΟΣΜΗΜΑΤΟΠΩΛΗΣ: Μα βέβαια. Φορούσε γάντια,  μαύρη κουκούλα στο κεφάλι  και τζιν παντελόνι.  

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας έκλεψε πολλά κοσμήματα;

ΚΟΣΜΗΜΑΤΟΠΩΛΗΣ: Oυουου, πάρα πολλά!

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρίες και κύριοι , είμαστε αισιόδοξοι, γιατί η κάμερα κατέγραψε τις κινήσεις του ληστή. Μόλις έχουμε νεότερα θα σας ενημερώσουμε.
Κι ενώ τα παιδιά περίμεναν με αγωνία τη συνέχεια της ταινίας, ένας θόρυβος τα τάραξε ξανά…

ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ!!!  
Ακούστηκε ξαφνικά  από το παράθυρο. Σπασμένα τζάμια παντού σκόρπισαν παντού.

   Όταν όμως τα παιδιά αντίκρισαν τον άνθρωπο με τη μαύρη κουκούλα και τα μαύρα γάντια να μπαίνει στο δωμάτιο, τρόμαξαν πολύ αληθινά γιατί αναγνώρισαν τον ληστή…

  «Βοήθειααα, βοήθειααα», φώναξαν όλα μαζί!
Αμέσως  έτρεξαν οι γονείς του Πέτρου καθώς και οι γείτονες που άκουσαν τις φωνές τους.
Μόλις κατάλαβαν ότι ο ληστής των ειδήσεων ήταν στο σπίτι τους, ειδοποίησαν την αστυνομία που ήρθε πολύ γρήγορα και συνέλαβε τον κλέφτη.

 Τα παιδιά μαζί με τον Πέτρο πίστεψαν ότι με κάποιο παράξενο τρόπο είχαν προσκαλέσει τον παράξενο επισκέπτη κακοποιό στο σπίτι του Πέτρου κι αφού ηρέμησαν, αποφάσισαν να αλλάξουν κανάλι και να παρακολουθήσουν  μια ταινία στα μέτρα τους.